FAIDITUS 2, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 2 faiditus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 397c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FAIDITUS2

2. FAIDITUS, pro Bannitus, seu edicto publico proscriptus, accipi videtur in Statutis Arelat. MSS. art. 86 :

De Conspirantibus : Qui contra fecerit ipse sit Faiditus sive bannitus ab Arelate.

Neque alia fortassis notione usurpanda hæc vox in Conventione ann. 1251. mox laudata.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Fayditus, de homine propter facinora profugo vel exulante dici videtur in Statuto Stephani Abb. S. Victoris Massil. ann. 1355 :

Volentes tollere abusus qui per nonnullos Fayditos qui ad nostrum confugerunt monasterium multa maleficia et enormia perpetrantes ad nostrum monasterium quasi in asilium confugientes, unde domus orationis facta est spelunca latronum, furum, homicidarum, assiscinorum et aliorum adsimilium, etc.

Faidosus, ut Faiditus, Eginhardus Epist. 17 :

Asserens, se ad hanc remansionem magna cogi necessitate, pro eo, quod Faidosus sit, et cum inimicis suis et his, qui vitæ ejus insidiantur, hoc iter agere non audeat.

Vide Capitula Legis Salicæ cap. 2. § 2. Legem Bajwar. tit. 2. cap. 8. Legem Saxon. tit. 2. § 6. Legem Fris. tit. 2. § 5. Capitul. 2. ann. 805. cap. 5. Capit. Caroli M. lib. 3. cap. 4. lib. 5. cap. 215. 367. Capit. ann. 13. Imperii cap. 28. Legem Longob. lib. 1. tit. 37. § 2. Carol. M. 20. Leon. III. PP. in Capit. cap. 28. etc.

L. Henschel, 1840–1850.

Faicosus, Eadem notione. Heinric. IV. Imperat. Constit. de Pace ann. 1084. ap. Pertz. Leg. tom. 2. pag. 55 :

Ut nemo quavis culpa Faicosus ab adventu Domini usque in octavas Epiphaniæ... tollere præsumat arma, etc.

Infra pag. 57 :

Securitatis gratia omnibus præcipue Faicosis hujus dominicæ pacis statuta traditio est, sed non ut post expletam pacem rapere audeant, etc.