« Fidamora » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 484c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FIDAMORA
FIDAMORA. Charta Guillelmi Regis Siciliæ ann. 1173. apud Ughellum tom. 8. Italiæ sacræ :
Concedimus etiam in dicto Monasterio cædua lignorum absque ullis forestagiis, et volumus etiam et inhibemus, ut nullus sit, qui Fidamoras ei auferat.
P. , 1766.
◊ Quid si legeretur
terminatione Longobardica, Fidatiora, ab Italico Fida, qua voce Academici
Cruscani intelligunt Pascuum pascendis animalibus locatum atque assecuratum ; quod loco
laudato haud ægre aptari potest.