« »
 
[]« Finetenus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 502b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FINETENUS
FINETENUS, Omnino, perpetuo. Zacharias PP. Epist. ad Bonifacium Episc. tom. 3. Concil. :
Sed auxiliante Deo, illud, quod prædicamus, Finetenus observandum censemus.