« »
 
[]« Finga » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 502b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FINGA
FINGA, vel Fingia, quoddam genus simiarum villosum comis et armis prominentibus, docile ad feritatis oblivionem. Ugutio a Fingere deducit. Galli Singe vocant. Lege Sphinga, ex Isidor. Origin. lib. 12. cap. 2. sect. 32. ubi Arev. habet, Sphinges, alii Singæ.