![[]](img/image.png)
«
Finga » (par C.
du Cange, 1678), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 502b.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/FINGA
FINGA, vel
Fingia,
quoddam genus simiarum villosum comis et armis
prominentibus, docile ad feritatis oblivionem
. Ugutio a
Fingere deducit.
Galli
Singe vocant. Lege
Sphinga, ex Isidor. Origin. lib. 12. cap. 2. sect. 32. ubi Arev. habet,
Sphinges, alii
Singæ.