« 3 firmare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 508a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FIRMARE3
3. FIRMARE, Munire. Litteræ ann. 1224. in Histor. Mediani Monast. pag. 313 :
Dux mihi licentiam concessit Altampetram refirmare, vel castrum alibi in terra mea ubicumque voluero Firmare.Charta anni 1312. apud Kennet. in Antiq. Ambrosden. pag. 363 :
Licentiam dedimus.... quod ipse mansum suum.... muro de petra et calce Firmare et kernellare possit.
P. , 1766.
◊ Fermer, eodem
sensu, in Charta Theob. comit. Barri ann. 1260. ex Chartul. Cam. Comput. Paris. fol. 140.
r°. col. 1 : Com descors fust entre moi et mon signour Ferri duc de Lorregne et marchis dou chastel de S. Alairemont, que je avoie Fermé ; lequel il disoit que je ne pooie Fermer, ne ne devoie, etc.