FISSICULARE, Elmenhorstio, Rimari, observare fissuras ; a Fissuris, quæ nonnumquam in extis observantur. Vide Physiculatus. Unde Gloss. Isidori : Fissiculator, Augur naturas in extis animantium quærens. Johannes de Janua : Fisculatus, a fisis, quod est Natura : unde Fisiculo, as, id est, Divinare, vel pronunciare : unde Fisiculatus, ta, tum, Divinatus vel pronuntiatus. Quæ Gallice sic redduntur in Gloss. Lat. Gall. Sangerman. : Fisiculatus, Naturel, divines pronuncies. Fisiculare, Deviner, pronuncier. Crediderim potius cum Juliano Florido in Notis ad Apul. Fissiculare idem esse ac Fissuris exta distinguere. Quo spectat illud Cicer. de Divinat. lib. 1 :

Quid extis, quid fibra valeat, accipio, quæ causa sit, nescio.

Apul. de Deo Socratis :

Eorum quippe de numero prædicti curant singula, proinde ut est eorum cuique tributa provincia ; vel somniis conformandis, vel extis Fissiculandis, vel, etc.

Vide Hofmanni Lexicon voce Fissiculatio.