« »
 
[]« 2 fistula » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 514a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FISTULA2
2. FISTULA, Morbi species, quæ Westphalis die pistelen dicitur, sive defluxiones humorum. Vita B. Godefridi Cappenbergensis num. 26 :
Fuit Sacerdos quidam,.... quem Fistulæ per multos dies adeo debilitaverant, quod vix moveri potuit.
Vide Jo. Cratonem ad Dioscoridis lib. 2. Parabil. cap. 208.
P. Carpentier, 1766.
Mirac. MSS. Urbani PP. V. :
Fistula in oculo taliter grossum et inflammatum, in quo supervenerunt vermes, et [] jam offuscaverant visum. Flestre,
in Mirac. S. Ludov. edit. reg. pag. 391. et 408.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Notum est a Medicis antiquis hodiernisque Fistulas appellari ulcera angusta, callosa et sinuosa. Horum meminere Cornel. Nepos, Plinius et alii, qui ipso Fistulæ vocabulo usi fuerunt non semel. Hinc Joan. de Janua : Fistula etiam dicitur quædam infirmitas ; unde Fistulatus, Fistulosus, qui Fistulam illam patitur. Fistula, Une grief maladie, Lat. Gall. Sangerm. Vide Fistulatus.
Infistulatus, hoc morbo laborans, apud Conradum Marpurgensem de Miraculis S. Elisabeth pag. 281. 292.