FLAMMULA, Vexillum in flammæ speciem desinens, cujusmodi est illud, quod Carolo M. porrigit S. Petrus, in Lateranensibus Parietinis apud Nicolaum Alemannum. Flammeum vexillum, apud Ammianum lib. 20. pag. 163. S. Fulgentius Homil. 56 :

Ante carrucum Imperatoris, qui præcedunt Metatores, Palatini, Protectores, Tribuni, Duces, et Comites, Signa, Dracones, et Vexilla, et Flammulæ illæ concordissimæ pannorum diversitate gaudentes, tubæ sonantes, etc.

Anastasius in Stephano IV. PP. pag. 92 :

Romanum urbem ingressi sunt, et per muros civitatis cum Flammula ascendebant.

Instrumentum anni 1382. Histor. Harcur. tom. 3. pag. 921 :

Flammula.... ex penetralibus Dionysiaci Cœnobii deprompta Petro Villerio fortissimo viro tradita.

Et pag. 1117 :

Petrus Villarius Flammulam gessit.

Vox Scriptoribus Byzantinis nota. Lexic. Gr. MS. Reg. Cod. 2062 :

Σύνθεμα, γνώρισμα, σημεῖον, βάνδον, φλάμουλον,

quæ vox hac notione habetur in Leonis Tactitis cap. 5. § 5. cap. 6. § 2. 18. 25. cap. 12. § 54. 104. 118. apud Nicetam, Codinum, et alios. Φλάμουρον etiam dixere recentiores Græci. Narratio MS. de Belissario :

Συϰονοῦσι τὰ φλάμουρα τῶν βασιλέων τότε, μετὰ ξαμήτου, ταῦτα δὲ μετα τῶν ϰορδουνίων.

Vide Dissertat. nostram de Auriflamma ad Joinvillam, Gallandum Tract. Gall. des Enseignes de France pag. 37. et 38. Gloss. Basilicon, Meursii, Rigaltii, et aliorum. Cangii med. Græc. col. 1681.