« »
 
[]« Fortunale » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 575b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FORTUNALE
FORTUNALE, Ut Fortuna 3. Miracula B. Simonis Erem. August. April. tom. 2. pag. 827 :
Dicta navis ex Fortunali et periculo periculavit et suffocavit in mari.
P. Carpentier, 1766.
Vox Italica, Procella, tempus turbulentum. Hinc Fortunal, pro Tempête, apud Rabelais. lib. 4. cap. 18. Vide mox Fortunosus.