1. FOSSA, Caverna, seu locus in terra defossus, aqua repletus, ubi feminæ furti damnatæ immerguntur. Ita Skenæus ad Regiam Majest. lib. 1. cap. 4. § 2. ubi quædam placita criminalia pertinere dicuntur maxime ad eos,

qui habent et tenent curias suas cum socco et sacca, furca, et Fossa, toill, etc

. Quoniam attachiamenta cap. 77 :

Omnes Barones, qui habent furcam et Fossam de latrocinio, de hominis occisione habeant furcam

(al. Curiam.) Gervasius Dorobern. ann. 1187 :

Nam et ipsi in omnibus tenementis suis omnem ab antiquo legalem habuere justitiam, videlicet ferrum, Fossam, furcas et similia.

Idem ann. 1195 :

Mense Decembri Justitiæ, qui vocantur Errantes, missi per Angliam ab Archiepiscopo Cantuariensi, fuerunt apud Cantuariam, ibique per ministros Regis judicio aquæ mundati sunt, vel perierunt criminosi, qui ad Regiam pertinebant coronam. Qui vero ad Archiepiscopum pertinebant, in Fossa Archiepiscopi apud Westgate salvati sunt. Similiter qui ad Priorem et Conventum, in eadem Fossa salvati sunt.

Charta ann. 1088. in Monastico Anglic. tom. 1. pag. 554 :

Ferrum, et Fossum, (leg. Fossam) et furcas, cum aliis libertatibus, etc.

Adde tom. 2. pag. 1035. ubi perperam follam editum. Scribit Spelmannus, apud Scotos in usu fuisse, delinquentes masculos furca suspendere, feminas puteo vel fossa immergere, idque privilegii habere infra dominia sua Barones, quod fossæ et putei vocant. Ita secundum hunc Scriptorem fossa aliud fuerit a judicio aquæ frigidæ : qui eo pertinere ait, quod scribit Tacitus de Moribus Germanor. :

Proditores transfugas arboribus suspendunt, ignavos et imbelles, et corpore infames, cœno ac palude, injecta insuper crate, mergunt.

Vide Skenæum de Verbor, signific. verbo Fossa. Grimm. Antiq. Jur. German. pag. 694. et supra Defossus.