« »
 
[]« 2 franchisia » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 588a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FRANCHISIA2
2. FRANCHISIA, Districtus seu territorium certis privilegiis et juribus donatum, quo sensu Franchisia idem quod aliis Septena, Banleuca ; quod Andegavis, Quinta ; Tolosanis, Dex ; Cenomanis, Viaria. Gall. Azyle, Franchise, refuge. Charta Hervei D. Virsionis pro Lauriacens. ann. 1213. apud Thomasserium Consuetud. Bituric. pag. 81 :
Si milites mei cornagium vel aliud donum mihi dederint in bestiis terræ meæ, bestias quæ sunt extra Franchisiam, ex quo mihi erunt, factum fuerit infra Franchisiam, non poterunt garentire, et de hoc potero eos compellere ad sacramentum.
Libertates hominum S. Georgii de Esperanchia ann. 1291. tom. 1. Hist. Dalphin. pag. 27 :
Item, si qui non burgensis alicui burgensi injuriam extra Franchesiam dictæ villæ intulerit, sive in personam, sive in rebus, burgensis injuriam passus Castellano nostro super hoc deferat quæstionem.
Nomasticon Cisterc. ann. 1335 :
Inhibetur ne alicui venienti ad Franchisiam in Collegio S. Bernardi provideatur de camera sive de confugio nisi per Provisorem dicti loci.
Vide Hist. Paris. tom. 1. Instr. pag. 172. et 485.
P. Carpentier, 1766.
Lit. remiss. ann. 1413. in Reg. 167. Chartoph. reg. ch. 290 :
Pour ce que le suppliant fu hastivement poursuivi de justice, se bouta en Franchise en l'église de la parroisse, où il fu bien un mois.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Franquesia, Certum territorium a domino subditis suis ad pascenda eorum animalia relictum, cæteris omnibus exclusis. Charta ann. 1490. ex Schedis Præsidis de Mazaugues :
Prætextu et occasione certarum confiniarum sive Franquesiarum, quas ipsa universitas et homines prætendebant et dicebant habere et a longo tempore citra habuisse in certa parte, seu quantitate territorii.
Infra :
Quod a cætero dicta quantitas, sive pars talium præassertarum confiniarum sive Franquesiarum uniri debent alteri terræ gastæ ipsius territorii.
Vide Communia 2.