« »
 
[]« Fundora » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 629b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FUNDORA
FUNDORA, Fundus. Pactum Arichis Principis Beneventani cum judice Neapolitanorum, apud Camillum Peregrinum pag. 319 :
Alia vero omnia Fundora, Fundata, sive exfundatas, homines et terras, quibus solidi non sunt dati, dividimus per medium.
Mox :
Et ipsi homines, qui ipsos solidos habent, tertiam partem [] securiter possideant. Et fundora vel terras, quæ in partes Langobardorum venerint in sortem, nullo modo ipsi homines possint infiduciare vel vendere.
Infra :
Exceptuamus ex his omnia Fundora de Liburias, qui pertinet ad ipsum principatum Capuanum, fundata et exfundata, homines et terras.
Pactum a Gregorio Duce Neapolis initum ann. 911 :
Ut terras, servos, ancillas, seu Fundora per concessiones habetis vos et homines vestri in Liburias.
◊ Ita passim observare est in Chartis Longobardicis nomina masculini generis in plurali numero, in ora, efferri, in nominativo et accusativo. In Tabular. Casauriensi ann. 954. ubi scriptum :
In locum, qui nominatur ad Lacora,
supra inferuntur hæc verba, i. ad Lacos. Ibidem poiora, pro poio. Fundus nude apud Anastasium in S. Silvestro pag. 12. etc.
© École des chartes.