« »
 
[]« 3 furca et rastrum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 632b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FURCA3
3. FURCA et Rastrum, Jus, quod domino competit in quosdam tenentes, [] qui cum furca, vel rastro illius fœnum colligere tenentur. Historia Episcoporum Autisiodorensium cap. 58 :
Remisit etiam Furcam et Rastrum, et consuetudines ejusmodi, quæ eis erant multi oneris.
Charta Manassis Episcopi Lingon. ann. 1182. tom. 4. Gall. Christ. inter Instrum. col. 192 :
Salvis corvea et falce et Furca et aliis consuetudinibus quas Ecclesiæ S. Benigni præfati homines debent.
Charta ann. 1193. in Tabular. S. Urbani :
Corvedas ter in anno sine occatione, Furcam e Rastellum in brois habebit dominus Hugo.
Alia ann. 1261. in Histor. Mediani Monast. pag. 327 :
Homines dictæ villæ..... Furcam et falcem et saclam et carruchas et vecturas annonæ et feni et omnes alias consuetudines quas mihi debebant ratione dictarum croadarum et brolii, persolvent Ecclesiæ memoratæ.
Instr. ejusdem circ. sæculi lib. 1. de primordiis Monast. Calmosiacensis apud Marten. tom. 3. Anecd. col. 1197 :
Est regula, in festo S. Remigii duos nummos debet, etiam suo tempore croatam, brullium et Furcam.