« »
 
[]« 1 garnamentum » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 035a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GARNAMENTUM1
1. GARNAMENTUM, Toga, vestis talaris, idem quod supra Garnacha. Testam. ann. 1335. inter Instr. tom. 10. Gall. Christ. col. 492 :
Insuper legamus Margaritæ quondam uxori Joceti, quondam fratris nostri, quoddam Garnamentum, nuncupatum Garvache (l. Garnache) cum caputio et fourraturis. Garnement,
eodem sensu, seu pro qualibet veste, in Lit. ann. 1372. tom. 5. Ordinat. reg. Franc. pag. 559 :
Son meilleur Garnement à vestir.
Ms. :
Tous armés des blans Garnimens,
Et de tels appareillemens,
Con li blans chevaliers avoit.