1. GENTILES vocabant Romani, quos ipsi etiam interdum Barbaros, qui Romanis militabant, eorum fœderati, vel qui in leges Romanas ultro, vel deditione transibant. Ita Gentiles intelliguntur in Cod. Theod. tit. de Nuptiis Gentilium, et alibi, apud Ammianum, Ausonium, et in Notitia Imperii, ubi

Schola Gentilium, Schola Gentilium seniorum

, qui sub dispositione Magistri Officiorum militabant, de quibus idem Ammian. lib. 15. 16. 20. 25. et Synaxaria 7. Octob. in SS. Sergio et Baccho.

2. GENTILES, Ugutio : Gentiles proprie, qui non circumciduntur, nec baptizantur, ut pagani, unde et Gentiles dicuntur, quia tales existunt, quales sunt geniti. Sed Christiani non ita sunt ut fuerunt geniti, quia sunt baptizati ; similiter Judæi mutantur, quia circumciduntur. Adde Isid. lib. 8. cap. 10. S. Augustin. in Psal. 28 :

Gentilis ille est, qui in Christum non credit.

Idem de Opere Monach. cap. 11 :

Quis utique non nisi Gentiles, quos Paganos dicimus, vult intelligi.

Lex 46. Cod. Th. de Hæreticis (16, 5.) :

Centiles, quos vulgo Paganos appellant.

Lex 21. eodem Cod. de Pagan. (16, 10) :

Qui profano pagani ritus errore seu crimine polluuntur, hoc est, Gentiles, etc.

Adde leg. 43. et 63. eod. tit. Commodianus Instr. 26 :

Gens et ego fui, perversa mente moratus,

Et vitam istius sæcli veram esse putabam.

3. GENTILES, Terræ indigenæ, incolæ antiqui, apud Barthium in Glossario ex Guiberti Hist. Palæst.

3. GENTILIS, Qui ex eadem gente est. S. Athan. seu alius quivis laudatus tom. 6. Sept. Act. SS. pag. 601. col. 2 :

Secundum nomine, Gentilem quidem hæretici, sed non ejusdem fidei, calcitrando virum occiderunt.