« 1 gerba » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 059b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GERBA1
1. GERBA, f. pro Herba, Locus
herbosus. Charta anni 1041. apud Aug. de la Chieza in Histor.
Eccl. Pedem. cap. 19 :
Cum silvis, montibus, collibus et vallibus, Gerbis, aquis, molendinis, lacubus, paludibus, etc.Alia Conradi Imper. apud eumdem pag. 224 :
Et vineas cum areis suis, terris arabilibus, pratis, Gerbis, silvis.Alia anni 1029. apud eumdem pag. 241 :
Sicut continentur in sediminibus, locis, vineis cum areis suis, terris arabilibus, capellis, pratis, Gerbis, pascuis, silvis, etc.Charta ann. 1042. apud Guichenonum in Bibl. Sebus. Cent. 1. cap. 84 :
Mensura terræ hujusmodi est, tam de vineis, et terris arabilibus et pratis quingenta et 24. jugera suis locis disposita ; de Gerbis et silvis sexcenta jugera.Pactum inter Thomam Comitem Sabaudiæ et Abbatem Pinarolens. ann. 1246 :
Terræ, prata, nemora, Gerbi, etc.Adde tom. 3. Ughelli pag. 415. et Franciscum Mariam in Mathildi Comitissa lib. 3. pag. 157.