![[]](http://media.enc.sorbonne.fr/ducange/jpg/G/059b.jpg)
« Gerbida terra » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 059b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GERBIDAGERBIDA Terra, f. pro Herbida, id est, Terra ubi herba vel gramen solum crescit. Charta
commutationis ann. 965. apud Murator. tom. 2. pag. 421 : ![[]](img/image.png)
repetuntur
inferius, nullo adjecto, unde vera notio certo possit erui. Vide Gerba 1.
Herbidare.
Tradidit dominus Luitprandus Episcopus eidem Pauloni negotiatori in commutationis causa, id est, petia una de Terra Gerbida :quæ posteriora verba rursum
![[]](http://media.enc.sorbonne.fr/ducange/jpg/G/059c.jpg)
repetuntur
inferius, nullo adjecto, unde vera notio certo possit erui. Vide Gerba 1.
Herbidare.P. , 1766.
◊ Ager pascuus. Charta ann.
1033. apud eumd. Murator. tom. 1. Antiq. Ital. med. ævi col. 16 : Ubi vitis estant seu pratis atque terris arabilis, Gerbidis et buscaleis, seu silvis cum areis illorum.Vide mox
