« »
 
[]« Gietivus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 066b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GIETIVUS
GIETIVUS, Qui vadimonium deseruit. Notitia Judicati ann. 870. apud Perardum in Burgundicis pag. 149 :
Mallatus fuit ipse Hildebertus, et Sacramentum arramivit, unde Gietivos remansit.
Vide Abjectire.