![[]](http://media.enc.sorbonne.fr/ducange/jpg/G/069a.jpg)
« Gillo » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 069a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GILLOGILLO, Gelo, Gellus, Guillo, Lagena, vas vinarium. Papias :
Gelonis, Baucalis, vas.Hinc emendandum Glossarium Græc. Lat. :
Ποδόϰοιλον, Aquale, Gello.Perperam enim editum Aqualegelle. Codex MS. S. Germani Paris. ibi præfert Aquale, Gellæ.
Gilo. Eadem notione. Epigrammata vetera Pithœana lib. 4. pag. 159 :
Gilo vomit gelidum vastis singultibus amnem,Vis aliena cui frigoris addit opem.Nam tepidum laticem curavit claudere testa,Ut mensa indigenis unda nivescat aquis.
Gillo,
Vas fictile, in Glossar. Camberonensi MS. Gloss. vetus :
Gillo, βαυϰάλιον.Gloss. Ælfrici :
Gille,wægel. Ugutio :
Gillo, et Gello, dicitur rusticus, ineptus : aliter, Baucalis, vel Bacalaus.Aristophani ἐν ἐιρήνῃ, et ejus Scholiastæ, pag. 660. γύλιον dicitur ἀλγεῖον στρατιωτιϰόν, εἰς ὃ τὰς τροφὰς ἅγονται οἱ στρατιῶται. Hebræis חלנ Gulla, est vas rotundum instar phialæ aut crateris, unde Gallonem deducit Guichartus. Cassianus lib. 4. Instit. cap. 16 :
Si quis Gillonem fictilem, quem Baucalem nuncupant, casu aliquo fregerit.
Gello. Ruffinus lib. 3. de Vitis Patrum cap. 14 :
Gello cum aqua, quem ad potum sibi præparaverat, etc.Infra,
Gellunculus, Eadem notione.
Gellus. Glossæ MSS. ad disticha Magistri Cornuti :
Batus, ti, Gellus, bichoz vel vaises, vel livres.
Guillo, apud Paulum Diacon. Emeritensem lib. de Vita et miraculis Patrum Emeritensium, in
S. Renovato :
Surripiens vascula vinaria, quæ mutato nomine Guillones, aut Flascones appellant.Vide Gillonarius.
◊ De vocis γυλλώ apud Græcos
recentiores notione, erudite ac copiose suo more J. Bapt. Cotelerius tom. 1. Monumentor.
Ecclesiæ Græc. pag. 744. egit.
