« »
 
[]« Grifalco » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 111c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GRIFALCO
GRIFALCO. Breviloquus :
Erodius, rapacissima avis, omnium volatilium major, et aquilam vincit. Vulgo Grifalco dicitur, qui aquilam rapit.
Crescentius :
Il Girifalco, e uccello rapace majore chel falcone.
Græcis γριπός est rapax, unde Germani Griipen, nostri Griper, pro rapere dicunt. Sic Grifalco, est falco rapax, dictus quasi Gripfalco. Landino, Girifagno, dicitur
lo sparviere, ch' è statuto un' anno ne la selva, et ivi s'e mudato
. Dantes in Inf. cant. 22 :
Ma l'altro fu ben sparvier Grifagno.
Grifaus nostri dicunt, quæ vox apud Butilerium occurrit pag. mihi 242. Vide Oct. Ferrarii Orig. Ital. Infra Gyrofalcones et Grifus.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Hinc Poetis nostratibus vox Griffaigne ut virum audacem et vultu minaci significarent. Le Roman de la guerre de Troye MS. :
Phellimenis et sa compagne,
Qi mult parert fere et Grifaigne,
Vint à Troye pour deffendre
Que Greis ne la peusse prendre.
Ibidem :
D'Agreste une isle est mer lontaigne
Dont la gent sont fiere et Griffaigne.