« Gronda » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 115a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GRONDA
GRONDA, vox Italica, Subgrunda, pars prominens tectorum, qua aquæ a muro projiciuntur.
Charta ann. 720. apud Murator. tom. 3. Antiq. Ital. med. ævi col. 1003 :
Constant me Sunduald... vindedisse... medietatem de casa meas infra civitatem, cum Gronda sua livera, tam solamentum, quam ligname fine Grondas, etc.Vide Grunda.