« 2 grossus » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 117a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GROSSUS2
2. GROSSUS, apud JC. Anglos, idem quod integrum aliquod per se subsistens, nec ab aliquo alio
dependens, ut Villanus in Grosso, est servus qui glebæ non adscribitur, sed
immediate domini sui personæ servit. Hinc f. Grossi
famuli, in Fragmento ann. 1430. tom. 1. Hist. Dalphin. pag. 64. col.
2. Etiam Advocatio in Grosso, est jus Patronatus, non feudo,
vel manerio annexum, sed primo et principaliter ad eum spectans, qui beneficii Patronus
est, ut cum quis manerium suum vendit, retento sibi jure Patronatus ; aute contra jus
præsentandi, quod ad manerium suum spectat separatim, et per se cuiquam alienaverit, hoc
casu Patronatus a manerio separatus, Advocatio dicitur in Grosso, id est,
non manerio, sed proprietatum personæ annexus. Vide Cowel. lib. 1. Instit. Jur. Angl. tit.
2. in princip. Placita Justitiarior. anno 20. Edw. I :
Et Hugo de Louther, qui sequitur pro D. Rege, dicit, quod wayf est quoddam Grossum de Corona, quod nullus eo gaudere possit, nisi inde habeat speciale warandum a D. Rege, etc.