« »
 
[]« Gualdus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 122c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GUALDUS
GUALDUS, Gualdum, Nemus, silva, ex Saxonico et Germanico wald. Vide Graff. Thes. Ling. Franc. tom. 1. col. 802. Charta Carlomanni Regis Italiæ et Bavariæ pro Monasterio S. Christinæ in Italico Regno :
Donamus... partem terræ de Gualdo nostro, quod Sisenate dicitur.
Alia Ludovici Imp. in Chron. Farfensi pag. 654 :
Cum.... Gualdis, molendinis, etc.
Pag. 656 :
Gualdum unum in finibus Reatinis... cujus termini sunt a silva ejusdem Gualdi, etc.
Pag. 662 :
Gualdum unum, in quo est Ecclesia sancti Gethulii, etc.
Tabul. Casauriense :
Id est, in casis, terris, vineis, pratis, Gualdis, Ecclesiis, etc.
Charta Carlomanni Regis Italiæ [] ann. 2. pro Monasterio Casauriensi :
Insuper placuit nostræ Serenitati ad id prædictum Monasterium quemdam Gualdum prope ibidem situm, nomine Cornie, tradere cum servis et molendinis, etc. ad id Gualdum pertinentibus.
Alio loco :
Concedo pro anima mea in ipso Monasterio ipsum Gualdum de Corbino, cum terris, casis, vineis, etc.
Occurrit apud Leonem Ostiens. lib. 1. cap. 14. 54. 56. lib. 2. cap. 6. Petrum Diac. lib. 4. cap. 97. in Chartis Italicis apud Ughellum tom. 1. pag. 110. tom. 8. pag. 39. 590. MS. :
Mais ce, Sire, sai ge bien que au Gal fu emblez.
Infra :
Parcoi naqui je Duc dedans ce Gal ramé.
Gaudus. Tabularium Ecclesiæ Carnotensis Ch. 72 :
Duodecim carrucatas terræ, unamquamque quinque modietarum, in silva, quæ vocatur Gaudus S. Stephani, etc.
Infra :
Reliqua vero decima totius Gaudi remanet Beatæ Mariæ, etc.
Le Roman de Guillaume au Court-nez MS. :
Or fit Guillaume el profond Gaud entré.
Infra :
El profond Gaud, ou l'en mes puist trover.
MS. :
Lyon ressamble qui de Gaut soit partis.
Alibi :
Se gist li pors dedans un Gaut plenier.
Infra :
Et tot le bois et le Gaut font tentier.
Idem Poeta :
La venaison, qui en est Esgaudée,
N'en set esir ; quant elle y est entrée.
S'esgaudir, Picardis nostris, venationi in silvis indulgere, vel in silvis sese deambulatione reficere : non vero a gaudere, ut quidam putant, aut a τρυγωδεῖν, uti vult Perion.
Waldus, vel Waldum, Eadem notione, in Chronic. Beneventano S. Sophiæ pag. 595. 597. 598. 608. 642. 644. et in Bulla Sergii PP. apud Ughellum in Aeserniensib. Episc. pag. 489.
Walda. Will. Thorn. ann. 1364 :
Et debent pro qualibet swollinga 14. den. per annum pro schippershere, timberlode, et bordlode, vel cariare extra Waldam per mare vel per terram ad manerium prædictum.
Waldora, pro Waldum, enuntiatione Longobardica, in Charta Adelchisi Regis Longob. in Bullario Casinensi tom. 2. pag. 18 :
Statuimus, ut animalia et peculia ex ipsa Monasteria omni in tempore pabulum et escam habere debeant per silvas, Waldoras, etc.
L. Henschel, 1840–1850.
Waldator. Chron. Vulturn. ad ann. 979. apud Murat. Scriptor. Ital. tom. 1. part. 2. pag. 363. D.
Gualtina. Charta Tancredi Comitis Licii ann. 1181. apud Ughell. tom. 9. pag. 98. 101 :
Concessimus eidem Monasterio Gualtinam nostram in usum piscium ipsorum religiosorum.
Alia :
Gualtinam piscium ad usum fratrum.
Vox ejusdem originis cujus Gualdus, ita ut Gualtina, ipsum fuerit quod foresta piscium, et nomen convenerit feris silvaticis et piscibus. Nostri Gaudines silvas etiam vocarunt. Philippus Mouskes in Hist. Francor. MS :
Ciers i mist, et bisses, et dains,
Puis counins, lievres, et ferains,
Et maniere de sauvegine,
Tant que plaine en fu la Gaudine.
[] Guill. Guiart. ann. 1297 :
Tant trespassent chans et Gandine,
Qu'il arrivent devant Comines.
Alter Poeta MS :
Et occis des Gregois aval celle Gaudine.
Li Lusidaires MS :
Grans noises font par ces Gaudines.
Sed et Gaudinam, appellatam olim partem illam Franciæ, quæ est inter Ligerim et Sequanam fluvios, scripsit Lupoldus de Babenberg de Jure Regni et Imperii Romani cap. 7. quod ea olim silvis abundaret, quod forte ab aliquo e nostris fabulosis Scriptoribus, quos Romanos dicimus, hauserat. Vide Borelli Thesaurum in voce Gaudine.
P. Carpentier, 1766.
Hinc Godins appellati quidam prædones, qui se in silvas recipiebant. Lit. remiss. ann. 1358. in Reg. 99. Chartoph. reg. ch. 144 :
Comme icellui suppliant ait esté durant noz guerres par plusieurs foiz avec noz ennemis et les gens de compaigne et les Godins, et conversé avec eulx en prenant vivres, monteures, robes, dras, et autres bien sur noz subgez.
Aliæ ann. 1377. in Reg. 112. ch. 53 :
Pour doubte des malfaiteurs, pillars, larrons et murtriers, appellez Godins ou brigans de bois, etc.
Denique aliæ ann. 1381. in Reg. 120. ch. 137 :
Comme en l'an 1365... estoient ou pays (de Nivernois) pluseurs brigans de boys, appellez Godins, etc.
Vide supra in Foilliata et infra Tuchinus.