« »
 
[]« 3 guarda » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 124c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GUARDA3
3. GUARDA, Locus, ut conjecto, sic dictus, quod facile possit custodiri et defendi. Tabularium Majoris Monasterii :
Herveus Præpositus dedit S. Martino, quæ vulgari sermone vocatur Guarda, quia in medio ejusdem terræ quidam parvus mons insurgit.