« »
 
GUSTUM 1, GUSTUM 2.
[]« 1 gustum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 142a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GUSTUM1
1. GUSTUM, Cupediæ. Utitur Apitius lib. 4. de Re culin. cap. 5. Adde Fragmentum Petronii pag. 74. et quæ notamus in Descript. CP. ubi de Augustæo.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Gustum, Cenula, Gall. Collation. Mabill. tom. 1, Annal. Benedict. pag. 704. col. 2. ex MS. Casinensi :
Cum autem liberi a vindemia fuerint, statim ad nonam horam reficiunt, et post vesperas Gustum manducant, et bibunt iterum.
[]« 2 gustum » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 142a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GUSTUM2
2. GUSTUM, ut Gustare. Charta Joan. dom. Castrivil. ann. 1279. in Chartul. Cluniac. ch. 307 :
Serviens noster... cum quinque servientibus habet... semel in anno in prædicto prioratu de Blanzeto in sero suum convivium atque Gustum.
Nisi sit pro Gistum. Vide supra in hac voce. Goustement, Cibus, in Vit. SS. MSS. ex Cod. 28. S. Vict. Paris. fol. 29. r°. col. 2 :
Je porte le Goustement as freres, etc.