« »
 
[]« Heremita » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 196a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/HEREMITA2
HEREMITA, Mulier eremiticam vitam agens ; nostris Hermitain, pro Hermite. Stat. Cadubr. lib. 3. cap. 55 :
Ordinamus quod quicumque rapuerit per vim, vel cognoverit, sive adulteraverit uxorem alterius, virginem, viduam, sanctimonialem, Heremitam, vel aliam mulierem bonæ opinionis et famæ et honeste viventem, capite puniatur.
Vitæ SS. Mss. ex Cod. 28. S. Vict. Paris. fol. 67. v°. col. 2 :
En cel tans fu ung Hermitains hons de grant [] vertu, qui avoit laissé toutes choses pour Dieu.
Vide infra Heremitana.