« »
 
[]« Hermellina » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 202b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/HERMELLINA
HERMELLINA, Mus Ponticus, nostris Hermine, ab Armenia dictus quod inde ejusmodi murium pelles in Europam adveherentur : nam Hermeniam, pro Armenia dixere Scriptores Latini recentioris ævi, Anonymus in Actis S. Chrysolii, (uti monet Bollandus) Tudebodus, et alii, a nobis laudati in Dissert. 1. ad Joinvillam, ubi legimus de hoc animali, et illius pellibus, quæ semper magno in pretio habitæ sunt. Thwroczius in Salomone Rege Hungar. cap. 52 :
Cumque tetigisset veprem lancea, quædam Hermellina albissima mirum in modum, lanceæ ejus insedit, et super ipsam discurrendo in sinum ejus usque advenit.
Harmelinus. Paulus Venetus lib. 1. cap. 56 :
Deferunt pelles delicatas vulpium, aut Harmelinorum, aut aliorum animalium, præsertim quæ vulgo Zebellinæ vocantur, etc.
Et lib. 3. cap. 48 :
Varia producens animalia (regio) ut sunt Rhondes, Armelini, Erculini varii, vulpes nigræ, etc.
[]
Ermelinus. Petrus Damiani lib. 2. Epist. 2 :
Ovium itaque, simul et agnorum despiciuntur exuviæ, Ermelini, gebellini, martores exquiruntur et vulpes.
Herminiæ Pelles. Concilium Parisiense part. 4. cap. 4 :
Pelles quoque de Erminiis caudatis omnibus Ecclesiasticis personis prohibemus.
Galfridus Monemuthensis lib. 7. cap. 4 :
Caius Dapifer Herminio ornatus,... totidem vario amicti.
Ordinatio ann. 1340. tom. 2. Hist. Dalphin. pag. 406 :
Pro Herminiis dictarum raubarum Dalphinæ ordinamus 12. florenos.
Arminiæ Pelles. Charta ann. 1117. apud Ughellum tom. 7. Ital. sacræ pag. 868 :
Pellibus griseis, berariis et Arminiis.
Hereminæ, apud Ricardum Hagulstadensem ann. 1139.
Herminæ, apud Silvestr. Girard. in Topogr. Hibern. dist. 1. cap. 21.
Armerinæ Pelles, apud Rollandinum in Chron. lib. 1. cap. 13.
Hereminæ Pelles, in Concilio Londinensi ann. 1138. cap. 15.