« 1 hostis » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 245a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/HOSTIS1
1. HOSTIS, pro Hospes. S. Bernardus in Epist. 441. Edit. Mabill. tom. 1. pag. 393 :
Dum enim ad mensam Domini nostri Episcopi, civem nostrum, imo et Hostem meum, in argenteis vasis de more suaviter nutrirer.
P. , 1766.
◊ Alterum sensum ejusdem
vocis docent Statuta antiqua Florent. lib. 3. cap. 36. ex Cod. reg. 4621 :
Quicumque offenderet in persona aliquem suum Hostem, id est, illum pro quo laborat aliqua bona, ultra pœnas alias sibi impositas per ordinamenta, intelligatur esse et sit magnas et de numero magnatum civitatis Florentiæ, et si contumaciter condempnatus, non solverit condempnationem infra duos menses postquam venerit in fortiam communis Florentiæ, amputetur sibi pes.