HRINGUS, Ringus : Ita olim Avares seu Hungari castra sua appellabant, quod in circuli modum circumducta essent, a voce Saxon. hring, et Germ. Ring, circulus, orbis, annulus : seu quod revera Hringus fuerit is circulus, quem et Hagin vocabant, intra quem sese continebant Hungari, ut in Haga docuimus : a qua quidem voce Germanica, deductam investiturarum formulam, Par Rhin et par baston, censet Cujac. ad lib. 2. Feud. tit. id est, per annulum et virgam, tametsi id jure controverti potest. Annales Francor. anno 796 :

Sed et Heiricus Dux Furjulensis missis hominibus suis cum Wonomiro Sclavo in Pannonias, Hringum (al. Hrigun) gentis Avarorum, longis vero temporibus quietum, civili bello fatigatis inter se Principibus, spoliavit.

Annales Eginhardi :

Spoliata Hunorum Regia, quæ Ringus vocabatur.

Et mox :

Hunis trans Tizam fluvium fugatis, eorumque Regia, quæ, ut dictum est, Ringus, a Langobardis autem campus vocatur, ex toto destructa, etc.

Poeta Saxon. lib. 3. ann. 796. vers. 15 :

Nam spoliata fuit Hunorum Regia, Hringum

Quam vocitant.

Mox, vers. 32 :

... A Francis Hunorum Regia tota

Est æquata solo, quam Hringum diximus ante.

Annales alii a Lambecio editi lib. 2. Comment. de Biblioth. Cæsarea pag. 379 :

Pervenit ad locum, ubi Reges Avarorum cum Principibus suis sedere consueverant, quem et in nostra lingua Hringe nominant, etc.

Ubi hæc addit eruditus Editor :

Hringe sive Ring vocabulum est mere Germanicum, et significat hic locum rotundum sive orbiculatum in meditullio castrorum, vel munimenti vel consessus alicujus situm, quem honoris et securitatis causa Rex cum optimatibus suis obtinet.

Eadem habet Chronicon Moissiacense ann. 796. præterquam quod pro Hringe, Kinno præfert, ubi Kinno forte est Regia, ex Saxon. Kyn et Kynne, regius. Unde fortean etiam dicta urbs Danica Ryngstadium, de qua Saxo Gram. lib. 13.