« »
 
[]« Humectus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 262b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/HUMECTUS
HUMECTUS, Paludosus, Gallice Marécageux. Chron. Monast. Novalic. apud Murator. tom. 2. part. 2. col. 734 :
Hæc subtus limina ostiorum terram cavat manibus et quemdam hiatum faciens, se dominam clam liberat. Quæ inde evadentes, collocant sese in Humectis locis, ut sic fugere valerent.