JANTAR, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Jantar » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 279b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/IANTAR

JANTAR, Parata, gistum, pastus, a Latino Jentare forte : quod confirmatur ex antiqua scribendi ratione, de qua mox in Jantaculum. Charta Lusitanica æræ 1168. in Hist. Episcop. Portensium 2. parte pag. 20 :

Pro parata, quod vulgo dicitur Jantar ; scilicet ut Episcopus accipiat pro illo Jantare omnem illam terram, quam habebat Ecclesia sanctæ Mariæ, etc.

Occurrit præterea ibidem in Charta Hugonis Portugalensis Episcopi æræ 1160. pag. 18. et in Charta Henrici Comitis Portugallensis tom. 3. Monarch. Lusitan. Brandaonis pag. 282.