IMAGINARIUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Imaginarius » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 295b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/IMAGINARIUS

IMAGINARIUS, Vicarius, Locum-tenens, qui vices alterius in rebus gerendis implet, et imaginem quodammodo refert. Vetus Glossar. Bibl. Reg. : Imaginarius, Subposita persona. Petrus de Vineis lib. 2. Epist. 21 :

Quem ad vos tanquam Imaginarium personæ nostræ transmittimus.

Lib. 3. Epist. 9 :

Filium nostrum ad vos tanquam Imaginarium nostræ præsentiæ destinamus.

Adde Epist. 21. et 26.

Imaginarius Ordo, in Concilio Turon. II. can. 3. opus sculptile, aut pictum, vel potius Ordo seu locus imaginum, quo sensu Imaginaria pictura dicitur ab Anastasio in versione Concilii II. Nicæni, et in libro 1. Beati Abbatis adversus Elipandum Imaginarie, id est, secundum imaginem. Hæc Mabill. de Liturg. Gallic. pag. 93. ubi integram videre potes explicationem Canonis laudati.

Imaginarii, Sortilegi quidam ita dicuntur,

qui imagines faciunt, qui in possessionem præsidentium spirituum mittunt, ut ab eis de rebus dubiis doceantur

. Ita Petrus Blesensis lib. de Præstigiis fortunæ, seu potius Joan. Sarisber. lib. 1. Policrat. cap. 12. et Vincentius Belvac. lib. 25. cap. 101. Iidem forte qui εἰϰονιϰοὶ dicuntur in Glossar. Lat. Græc. : Imaginarii, εἰϰονιϰοί.