« »
 
[]« Imbladiare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 296c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/IMBLADIARE
IMBLADIARE, Ital. Imbiadare, Agrum blado seu segete conserere, Gall. Emblaver. Charta ann. 1273. ex Tabul. S. Mariani Autiss :
Annis singulis dictas terras suis propriis sumptibus excolent cultura debita et Imbladiabunt modo debito et tempore competenti.
Hinc Emblable dicitur, Ager blado recipiendo præparatus. Lit. remiss. ann. 1417. in Reg. 170. Chartoph. reg. ch. 77 :
Lesquelles terres estoient et encores sont Emblables.
Ejusdem originis Emblaeir, pro Impedire, vulgo Embarrasser. Charta ann. 1247. in Chartul. 21. Corb. fol. 95 :
Ne puis je faire herbergage, ne ostise doueir, ne Emblaeir par quoi ly hommes devantdiz soient destorbez de leur aaisemens.
Vide supra Abladare et in Bladum. Inde
P. Carpentier, 1766.
Imbladatura. Agrorum fructus, bladum quodvis. Charta ann. 1219. in Chartul. Arremar. :
Prior ecclesiæ S. Johannis de castro Trecensi habebit..... Imbladaturam cujusdam petiæ terræ de frumento.
Alia ann. 1252. ex Chartul. Maurigniac. :
Tam in decimis bladorum et cujuscumque Imbladaturæ terrarum arabilium et vinearum, quam in censu, tallia, etc.