INBREVIARE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Inbreviare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 317c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INBREVIARE

INBREVIARE, In Breves redigere, describere.

Cætera, ut super Inbreviatum est, concessit

, in Chartulario S. Vincentii Cenoman. fol. 5. Rursum occurrit apud Marten. tom. 7. Collect. Ampliss. col. 13. Vide Brevis.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Inbreviatio, Descriptio in Brevi seu schedula. Bern. Ord. Cluniac. part. 1. cap. 14 :

Si quando festiva Inbreviatio est agenda, non agitur in illa minori tabula quotidiana, sed in alia proprie ad festivitates deputata. Fit etiam apud nos alia Inbreviatio non inutilis... scilicet ut qui servierunt in coquina, omnes per ordinem conscribantur, ne forte per oblivionem contingat, ne quisquam frequentius quam alii eo officio gravetur.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Inbreviatura, ut Inbreviatio ; vel etiam id quod pro Brevibus obtinendis, vel actis in Breves redigendis solvebatur. Charta Stephani I. Comitis de Sancero ann. 1152. apud Thomasserium Consuetud. Bituric. pag. 703 :

Census denariorum et frumenti... decimam arietum, quinque solidos de Inbreviaturis, consuetudinem pasnagii et herbagii.

Vide plura in Brevis.

P. Carpentier, 1766.

◊ Aliud sonat Embriefver, Aliquem nempe per breve in jus vocare, in Lit. remiss. ann. 1373. ex Reg. 105. Chartoph. reg. ch. 3 :

A quoy icellui Regnault dist au suppliant, je te vois Embriefver à Clermont.

S'Embriéver vero, pro s'Amortir, s'éteindre, Exstingui, in Vit. SS. Mss. ex Cod. 28. S. Vict. Paris. fol. 34. r°. col. 1 :

Com li filz au prevost la cuida touchier (S^te. Agnes) la clartez s'Embriéva en lui.

Ubi Acta ejusd. Mart. tom. 2. Jan. pag. 352. col. 2 :

Irruens in ipsum lumen, priusquam vel manu eam contingeret, cecidit in faciem suam, et præfocatus a diabolo, expiravit.