INCENSUM 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 incensum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 323a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INCENSUM1

1. INCENSUM, Thus

dictum, quia igne consumitur, dum offertur, etc

. ait Isidorus lib. 4. cap. 12. Gloss. Græc. Lat. : Θυμίαμα, Incensum. Glossæ Antiq. MSS. : Thus, incensum. Uranius in Arabicis apud Stephanum :

Ἡ χώρα τῶν Ἀϐασηνῶν φέρει ϰαὶ ὄσσον, ϰαὶ θυμίαμα, ϰαὶ ϰέρπαθον :

ubi θυμίαμα pro thure posuit. Anastasius Bibl. in S. Sotere, et in S. Bonifacio PP :

Hic constituit, ut nulla Monacha pallam sacratam contingeret, nec Incensum poneret in sancta Ecclesia. Offerre Incensum,

in Libro Sacramentorum Gregorii M. Notitia ann. 1069. apud Sammarthanos in Archiepiscopis Aquensib. :

Et omni anno persolverent Incensum sanctæ Aquensi Ecclesiæ in die Sabbati sancti, duas libras legales Incensi optimi, et tres libras ceræ, etc.

Vetus Sacramentarium Bibl. Stabulensis Monast. ubi de consecratione Ecclesiæ, apud Marten. tom. 2. Itiner. litter. pag. 151 :

Deinde ponat tres portiones corporis Domini in confessionem et tres de Incenso, et tunc ponantur reliquiæ in confessionem.

Occurrit passim. Thurificationis usum in Ecclesia perantiquum probat Menardus ad dictum Librum Sacrament. pag. 195.

Incensare, Thure adolere, Gall. Encenser. Lambertus Ardensis :

Volens ut... lectum eorum thuris et aromatis gummis... Incensaremus.

Leo Ost. lib. 2. cap. 33 :

Morisque est singulis annis... per totum Mandati spatium ab Acolitho Incensari.

Occurrit rursus in Synodo Valentina ann. 1590.

Incensorium, Acerra, thymiamaterium, navicula ad reponendum incensum, apud Leon. Ost. lib. 2. cap. 98 :

Thuribula argentea duo... aquæmanilia argentea duo, Incensorium de argento unum.

Hic enim distinguitur thuribulum, quod vulgo Encensoir appellamus, ab Incensorio. Encensiers nostri olim dicebant. MS. :

Et environ vin cierges ont espris,

Et firent crois et Encensiers venir.

Alibi :

Cierges comande li Loherans Garin,

Et fait chandoilles et Encensiers venir.

MS. :

D'un grand toppace riche et clier,

Tient en sa destre un Encensier.

Incensarium, Eadem notione. Ugutio : Thuricremium, Incensarium, quia in eo crematur thus. Papias : Thuribulum, Incensarium, quod Græci θυμιατήριον dicunt. Apud Hariulfum lib. 2. cap. 10 :

Incensaria argentea auro parata quatuor.

Testamentum Riculfi Episcopi Helenensis anno 915 :

Incensarios 2. cum catenis argenteis.

Rituale Autissiodor. ann. 1536. ubi de Benedictione campanarum :

Ponat Sacerdos in Incensario ignem et thimiama, thus et myrram, erigendo clocam supra Incensarium.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Incensorius, Eodem significatu. Breve sacræ supellectilis ann. 1419. apud Stephanotium tom. 1. Antiquit. Occitan. MSS. pag. 451 :

Item duos Incensorios argenti et duas navetas argenti.

« 2 incensum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 323b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INCENSUM2

2. INCENSUM, Vectigal. Charta Ætelbaldi Regis apud Hickesium Dissert pag. 62 :

Quamobrem ergo Ethilbaldus Rex Merciorum præsentibus literis indico me dedisse pro anima mea Aldwlfo Episcopo Ecclesiæque B. Andreæ Apostoli, quam gubernat, unius navis, sive illa proprie ipsius, sive cujuslibet alterius hominis sit, Incensum, id est, vectigal, mihi et antecessoribus meis jure regio in portu Londoniæ usque hactenus competentem.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

In vel Ad Incensum Venire, Censui obnoxium esse. Codex MS. Folquerii :

Homines qui faciunt duos dies in anno sunt quatuor. Sunt ibi bun. xiv. veniunt ad Incensum.

Ibid. infra :

Homines xx. qui faciunt in anno duos dies, habet ibi sedilios x. veniunt in Incensum de argento sol. viii.

Guerard. in Glossar. Irmin. : Incensus, Locatio sub conditione census exsolvendi. Vide Census.