« 3 indictum » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 342b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INDICTUM3
3. INDICTUM, Nundinæ, Feriæ indictæ, publicatæ. Libellus Fulconis Comitis Andegavensis ann.
1096. apud Holstenium in Collectione Romana part. 2 :
Constituit etiam idem Apostolicus, et edicto jussit, ut in eodem termino, quo dedicationem fecerat, Indictum publicum celebraretur unoquoque anno apud sanctum Nicolaum, et septima pars pœnitentiarum populo convenienti ad illam celebritatem dimitteretur.Vide Gesta Consulum Andegavensium tom. 10. Spicilegii pag. 396. Charta Innocentii PP. pro Monasterio Corbeiensi, in Tabulario ejusdem Monasterii damasceno operto ch. 7 :
Indictum quoque sicut hactenus Corbeiensis Ecclesia celebrare consuevit, vobis confirmamus, et ne quis eos, qui ad ipsum Indictum conveniunt, in bonis vel in personis offendere vel molestare præsumat, auctoritate Apostolica prohibemus.Charta Henrici I. Regis Angl. in Tabulario Fiscanensi fol. 6 :
Sciatis, me concessisse et charta mea confirmasse, quod omnes, qui venient ad Indictum sanctæ Trinitatis de Fiscano singulis annis a die Dominica in Ramis Palmarum, usque ad clausum Pentecosten, habeant meam firmam pacem et custodiam, ut salvi et securi eant et redeant per totam terram meam, de quacumque terra sint, nisi sint fugitivi de terra mea pro muldro, vel furto, vel alio scelere.
◊ Ita porro proprie nundinas Sandionysienses vocant, quas a
Dagoberto Rege Doubletus pag. 434. alii a Carolo Calvo institutas volunt. Eæ nundinum
Indicti, in Charta Ludovici VI. ann. 1124. apud eumdem Doubletum pag. 854.
appellantur, hodie la Foire du Lendit. Nangius in Chronico :
Eodem tempore attulit ipse Rex Carolus Calvus ab Aquisgrano ad Ecclesiam sancti Dionysii in Francia Clavum Dominicum et spineam Coronam, quam Carolus M. annis suis ibidem in Ecclesia B. Mariæ olim a se fundata, reposuerat. Et nundinas Indicti in platea quæ Indictum dicitur, quolibet anno in secunda quarta feria junii fieri instituit : et venientibus ad benedictionem illarum nundinarum indulgentiam tertiæ partis peccatorum fieri et relaxari per PP. et Episcopos totius Galliæ sicut antea Carolus M. Aquisgrani fieri impetraverat.Sugerius in Ludovico VI. pag. 313 :
Rex exhilaratus, nec ingratus ad protectores suos sanctissimos Martyres humillime devenit ; eisque post Deum gratias magnas referens, coronam patris sui, quam injuste tenuerat, (jure enim ad eos omnes pertinet) devotissime restituit, Indictum exterius in platea (interius enim Sanctorum erat) libentissime reddidit, etc. Idem in lib. de Reb. in administratione sua gestis cap. 1. a Ludovico VI. has nundinas, si non institutas, certe Monasterio Sandionysiano concessas videtur innuere :
De Indicto vero, quod Dominus Ludovicus pater B. Dionysio dedit, etc.Charta Philippi Aug. ann. 1215 :
Convenient Præpositum sancti Dionysii in loco, in quo Indictum solet convenire.Supra :
Mercatores, qui venient ad nundinas Indicti.Vide eumdem Sugerium de Consecrat. Eccl. sancti Dionys. pag. 355. et Chartam ann. 1218. in Probat. Hist. Montmor. pag. 84. et Bulæum de Academia Parisiensi tom. 1. pag. 196.
P. , 1766.
◊ Charta ann. 1261. in
Chartul. S. Dion. pag. 252. col. 1 : Centum solidi Paris. annui redditus, quos ego percipiebam singulis annis in bursa dicti dom. abbatis apud S. Dionysium die benedictionis Indicti. Ou mois de Jugn le Diemenche après la bénéiçon,in Ch. ann. 1280. ibid. pag. 397. col. 2. Alia ann. 1314. in Reg. 50. Chartoph. reg. ch. 9 :
Le Dimanche prochain après la béniçon du Landit.Vide infra Landicum.
P. , 1766.
Inditum, Eadem notione, Lit. ann. 1375. tom. 6. Ordinat. reg. Franc. pag. 144 :
Omnimoda jurisdicio et justitia alta, media et bassa in campo sive terra, in quo ab antiquo est consuetum teneri et sedere Inditum.
Indictum, pro loco, ubi Indicti nundinæ fiunt, usurpat Rigordus ann. 1205 :
Psalmos cum orationibus psallendo usque Indictum venit.
P. , 1766.
Indicti Regina, Nomen cujusdam meretricis in indicto seu nundinis Sandionysiensibus
celebris. In Tabul. S. Mart. de Campis exstat arestum par lequel une femme amoureuse, qualifiée Reyne du Lendit, fut contrainte vuider d'une maison assise en la censive de S. Martin.