LANDICUM, Landitum, nostris Landit, Nundinæ Sandionysienses. Arest. ann. 1334. 9. Apr. in Reg. Olim parlam. Paris. :

Portarius monachus S. Dionysii erat in possessione veniendi anno quolibet, prima die Landiti, armatus et cum gentibus suis armatis ad processionem B. Mariæ Parisiensis ibidem ad dictam diem causa benedictionis faciendæ anno quolibet accedentem, conducendique dictam processionem cum armis, ut præmittitur, a quodam loco vocato Puincta Lisiardi in via quæ venit de Clihencourt apud S. Dionysium et per quam itur de Parisiis apud S. Dionysium prædictum, faciendo transitum de subtus montem Martyrum, ad locum in quo dictæ duæ viæ faciunt dictam puinctam, in tantum quod si dictus portarius et ejus gentes prædictæ non venirent ibidem, dicta processio rediret Parisios, nec fieret ibi benedictio illo anno... Portarius monachus dicti monasterii et ejus gentes omnes armati possunt venire... ad occursum processionis prædictæ,... ad præservandam dictam processionem a pressura populi et conducendum eamdem, movendumque populum ad devotionem.

Lit. remiss. ann. 1356. in Reg. 84. Chartoph. reg. ch. 562 :

Cum die Martis in festivitatibus Penthecostes ultimo præteritatæ præfatus Guillelmus... ivisset ad Landicum (sic) et deinde apud S. Dionysium, etc.

Locum nundinarum hic intellige. Memor. C. Cam. Comput. Paris. fol. 137. r°. :

Erat fidejussor et obligatus regi pro ix^c. florenis ad scutum debitis regi ratione impositionis Flamingorum, quam dicti Flamingi debebant regi pro Landito ultimo præterito de pannis per eos ibi venditis.

Consule D. Le Beuf tom. 3. Hist. diœc. Paris. pag. 246. et vide Indictum 3.