INDUPERARE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Induperare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 347b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INDUPERARE

INDUPERARE, pro Imperare, præsertim apud Poetas, ut Induperator, pro Imperator, metri gratia. Gloss. Lat. Græc. Sangerman. MS. et Supplem. Antiquarii : Induperare, ἐπιτάσσειν. Acta S. Cassiani Mart. apud Illust. Fontanium ad calcem Antiq. Hortæ pag. 345. ubi de Juliano Apostata :

Unde erga Sanctos bellum commoverat excors,

Induperans perimi, et nullum super arva pacisci.

Dudo de Ducibus Norman. :

Regibus et ducibus verbo Induperabat amico,

Gratior in regno Regibus et Ducibus.

Inter Latinos vocem Induperator usurpavit Juvenalis Satyra 4. inter Latinobarbaros vero Odo in Carmine de varia fortuna Ernesti Bavariæ Ducis apud Marten. tom. 3. Anecd. col. 374. Gilo Paris. de expeditione Hieros. ibid. col. 249. Auctor Carminis de Lothario Rege in Appendice tom. 2. Annal. Bened. pag. 745. etc. Induperatrix apud Ermold. Nigellum lib. 4. vers. 361.