« »
 
[]« Inevadibiliter » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 349a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INEVADIBILITER
INEVADIBILITER, Ita ut nullus sit locus evadendi. Ratherius Serm. 1. de Quadrages. apud Acher. Spicil. tom. 2. pag. 291 :
Metuendum ne Inevadibiliter a Domino conclusi, etc.