« Inevadibiliter » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 349a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INEVADIBILITER
INEVADIBILITER, Ita ut nullus sit locus evadendi. Ratherius Serm. 1. de Quadrages. apud Acher.
Spicil. tom. 2. pag. 291 :
Metuendum ne Inevadibiliter a Domino conclusi, etc.