« Inferrare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 353b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INFERRARE
INFERRARE, In catenas, ferrum seu vincula conjicere, Gall. Mettre aux fers.
Propositio gravaminum illatorum per Gentes Comitis Sabaudiæ ann. 1302. Hist. Dalphin. tom.
1. pag. 98 :
Ipsos fecit Inferrari et custodiri a duobus clientibus, qui ipsos custodierunt per lii. dies in dictis ferris.
P. , 1766.
◊ Nostris alias
Enferger et Enferrer. Lit. remiss. ann. 1472. in Reg. 195. Chartoph. reg.
ch. 337 : Le suppliant donna à icellui Piron ung coup des mailles des Enferges, dont il vouloit Enferger et lyer ladite jument.Pactum inter Radulph. de Praellis et commun. de Vailli ann. 1311. in Reg. 48. ch. 8 :
Item se Enferrer convient pour aucun esploit fait par nostre justice, etc.Hinc Anfers, Ferreis vinculis constricti, in Cod. MS. serm. ex Bibl. S. Vict. Paris. :
Quant il visetent les Anfers et les enchartrez.Nisi infirmos intelligas. Vide infra Infirmare.