« »
 
[]« Ingratus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 363b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INGRATUS
INGRATUS, Invitus. Lit. remiss. ann. 1357. in Reg. 89. Chartoph. reg. ch. 109 :
Ipsam Alipdem in nemoribus prope dictas vineas duxerunt, eamque Ingratam, ut dicitur, carnaliter cognoverunt. Ingrat,
pro Mécontent, non contentus, ingratum habens, in Lit. remiss. ann. 1468. ex Reg. 195. Chartoph. reg. ch. 45 :
Colart Vaine Ingrat du vin, que on leur avoit apporté, etc.