1. INORDINATUS mori dicitur, qui non facto testamento decedit, sans avoir donné ordre à ses affaires, ἀσύνταϰτος in Vita S. Eusebiæ Virg. cap. 3. n. 12. Lex Wisigoth. lib. 5. tit. 7. § 14 :

Si Inordinatus moriens filios legitimos non reliquerit.

Will. Tyrius lib. 12. cap. 25 :

Ubi Veneticus ordinatus vel Inordinatus, quod nos sine lingua dicimus, obierit.

Ubi mori sine lingua, nihil aliud est, quam mori sine fabula, in lege Wisigoth. sive Foris Hispanicis lib. 3. tit. 1. § 6. lib. 5. tit. 2. § 4. Morir sen fabla, tabulis testamenti non confectis.

Propter imbecillitatem non potens, vel nolens loqui

, ut loquitur Matthæus Westmon. ann. 1246. Adde Concilium Toletanum IX. can. 4. Vide Fabula, Indispositus, et Intestatus.

2. INORDINATUS, Ordini seu regulæ repugnans. Reg. visitat. Odon. archiep. Rotomag. ex Cod. reg. 1245. fol. 6. v° :

Visitavimus prioratum S. Martini de Gisortio. Invenimus quod monachi... habebant pellicias Inordinatas... Præcepimus quod... pellicias Inordinatas... removerent.