« »
 
[]« Insquilla » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 382a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INSQUILLA
INSQUILLA, ut Squilla, Tintinabulum, campanula. Vetus Ceremoniale MS. B. M. Deauratæ :
Isto die (Cœnæ Domini) Insquilla debet esse remota a cathena, usque ad diem Sabbati exclusive : quia in die prædicto hora prandii debet reverti in loco pristino ; sed istud pertinet officio reffectorarii removere Insquillam.
Pluries occurrit ibi. Vide Skella.