« »
 
[]« 2 intercedere » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 389c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INTERCEDERE2
2. INTERCEDERE, Spondere, fidejubere, obligari. Libertates concessæ villæ Montis-brusonis a Guigone Comite Forensi mense Nov. ann. 1223. MSS. :
Item dedit et concessit, ne occasione mutui, vel espleit, vel fidejussionis, vel Intercessionis, aliquid ab aliquo eorum, vel ab aliqua retineat, vel extorqueat aliquo tempore, vel machinetur extorqueri. Item ut ipse non compellat aliquem per se, vel per alium, ut sibi vel alii aliquid mutuet, aut accommodet, vel fidejubeat, vel Intercedat.
Ita usurpant Jurisconsulti, quos adi.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Intercessorio Nomine Obligari, de sponsore dicitur qui obligatur pro alio, in Statutis Massil. lib. 1. cap. 66.