INTERVENIRE dicebantur ii, quorum interventu, ac intercessione Principes ac Reges alicui aut Ecclesiæ, aut privato, quidpiam concedebant. Unde crebro legitur hæc formula in Diplomatibus, per interventum, interventu magnatis alicujus id esse concessum, ut in iis, quæ habet Baldricus lib. 1. Chr. Camerac. cap. 62. 72. 76. 107. 108. Colvenerius apud eumd. Baldricum pag. 495. Meibomius in Not. ad lib. 3. Witikindi pag. 74. et in Diplomatibus Ottonis M. eidem Historiæ adjunctis, etc. Glossæ vet. : Interventu, τῇ μεσιτείᾳ. Gloss. Gr. Lat. : Ἐπιγνώμων, Intercessor, Interventor. Alibi : Διαιτητής, disceptator, arbiter, Interventor. Ugutio : Intervenire, intercedere, inter alios venire, mediatorem esse. Gloss. Lat. Græc. : Intervenit, μεσάζει. Interventio, μεσητία. Vide JC. et in voce Ambasciare.