INTERVENTORES, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Interventores » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 398c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INTERVENTORES

INTERVENTORES, dicti, qui sede vacante Episcopatum administrabant, donec proprius aliquis electus esset. S. Augustinus lib. de unico Baptismo cap. 16. de Donatistis :

Contra quam paucissimis Aphris partis suæ primo Interventores adventitios furtim longeque mittebant,... donec deceptæ plebeculæ quasi proprios Episcopos ordinarent.

Idem Epist. 163 :

Narrant etiam in ipsa schismatis novitate, majores suos... dedisse quendam Interventorem populo suæ communionis apud Chartaginem constituto, antequam Majorinus adversus Cæcilianum ordinaretur.

Synodus Carthag. habita ann. 525 :

Neque plebi nos vicinæ aliquando subjecimus, aut Episcopis vicinis, aut Interventori Ecclesiæ, quæ proxima est nobis, etc.

Adde Ferrandum Diac. in Breviario cap. 22. 23. Crisconium cap. 267. Capit. Caroli M. lib. 7. cap. 89. etc. Vide Glossar. med. Græcit. voce Ἐπιξενούμενος, col. 423.

Interventores, dicuntur etiam sponsores in Baptismo, Patrini. Nicolaus I. in Resp. ad consult. Bulgar. cap. 18 :

Qui fidem respuit, quam promisit ab illo, a quo susceptus est, et qui fidei ejus interventor extitit, debet per omnia revocari.

Vide Intercessio. Vide Intercessores 1.