INTROMITTERE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Intromittere » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 407a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INTROMITTERE

INTROMITTERE, est quod vulgo dicitur : Entremettre, Gallice quasi in rem se mittere, ut de aliquo tractet. Ugutio. Charta Ottonis Imp. ann. 995. apud Ughellum tom. 5. pag. 667 :

Jubemus, ut nullus Patriarcha, Archiepiscopus....... se audiat Intromittere, aut aliquam molestiam prælibato Monasterio inferre.

Adde Epist. 119. 130. Fulberti, Gesta Frederici I. Imp. apud Murator. tom. 6. col. 776. Annales Genuens. ibid. col. 255. Litteras ann. 1355. apud Ludewig. tom. 5. pag. 454. Statuta ann. 1402. apud Lobinell. tom. 5. Hist. Paris. pag. 684. et vide Inframittere. Haltaus. Glossar. German. voce Sich Unterwinden, col. 1961.

Intromissæ Res. Lex Longob. lib. 2. tit. 21. § 20 Liutpr. 57. (6, 4.) :

Postquam genitor ejus omnes res suas venumdederit, vel pro debito creditoribus suis dederit, aut a publico Intromissæ fuerint, etc.

Id est, ni fallor, a judice in fiscum relatæ, confiscatæ.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

◊ Pro Intromissæ legendum Intromissi : quod verbum refertur ad creditores ; dicuntur autem creditores Intromissi,

qui decreto judicis immissi sunt in possessionem bonorum debitoris. Vide Muratorium tom. 1. part. 2. pag. 62. col. 1. Intermissi, Herold. tit. 38.

P. Carpentier, 1766.

Intromittere Pignus, Illud committere, dare. Stat. Cadubr. correct. cap. 5 :

De modo et forma Intromittendi pignora. Quilibet juratus possit solo verbo Intromittere pignus debitori alterius creditoris, hoc modo videlicet, Intromitto tibi pignus, et dictum pignus habeatur pro Intromisso ; qua Intromissione facta, dictus juratus præceptum faciat dicto debitori sub pœna secundum quantitatem, debiti, etc.