« »
 
[]« Inturrare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 407c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INTURRARE
INTURRARE, Turi includere, incarcerare. Anonymi Leob. Chron. ad ann. 1341. apud Pez. tom. 1. Script. Austr. col. 959 :
Ex quibus (nobilibus) aliquos Inturravit ; aliquos rerum direptione et munitionum dissipatione acriter castigavit.
Vide Turris.