« Irescales » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 426c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/IRESCALESIRESCALES, f. pro Inescales vel Inescabiles, quasi qui in esca saturari non
possint, Insatiabiles. Hoc epitheto donantur Normanni in veteri Collectione MS. miracul.
S. Martialis Lemovic. ex ejusd. Eccl. Archivo : de qua Bosquetus part. 2. Hist. Eccl.
Gall. pag. 55 :
Per Aquitaniam procella irruit barbarica, etc. Aquilonales quoque gentilitatis errore ebrii debacchantes supra Norici, Danamarchii, cum Irescalibus Normannis, cuncta miserabiliter vexabant.
P. , 1766.
◊ Nihil emendandum puto,
atque Irescales interpretor, Ad iram faciles et proniores. Vide supra
Irascibilis.
